Muren hebben oren en kinderen hebben er twee. Ik betrap mezelf erop dat ik niet genoeg op mijn taal let in het bijzijn van mijn schatjes. En als je vijfjarige dan ineens zegt – bij het mislukken van haar arts and crafts-werkje: “f**king hell!” dan weet je dat het schaamrood op je wangen je eigen domme schuld is natuurlijk.

Maar meestal is hun interpretatie gewoon grappig. Zo hebben we bijvoorbeeld de woorden met meer dan 1 lettergreep, Celeste kan soms niet voggelen (volgen), gebruikt haar ammeren (armen) en maant de hond aan kammel (kalm) te zijn. De mooiste verspreking is nog steeds Axelle haar versie van pop corn, wat resulteerde in cock porn. En ook je kinderen tweetalig opvoeden, zorgt soms voor hilariteit: als je de gift niet kan getten, buyen we wel een andere.

Maar recent moeten we lachen met ons ‘mixed marriage’. Aart mag dan wel gewoon Nederlands spreken, mijn Vlaamse meisjes geraken er niet altijd wijs uit. Zo vroeg Axelle zich af waar de spijkers in een spijkerbroek zitten. En hij moest op zijn beurt lachen dat een glijbaan een schuif-af is, maar een lade een schuif. Tja.

Toch ben ik soms verbouwereerd van hun klare taal. Celeste die staat te huilen en zegt “mama, ik wil jou!” Op zo’n duidelijkheid kan ik alleen jaloers zijn.